Outlast

Artıları

• Akıcı ve kesintisiz navigasyon
• Mükemmel ve kasvetli korku atmosferi
• Akıllıca tasarlanmış kamera pil yönetim sistemi

Eksiler

• Biraz uzatılmış ikinci bölüm
• Başarı bazen deneme yanılmaya dayanıyor

Amnesia'yı oynadıysanız, Outlast'ın gergin ve klostrofobik hayatta kalma korkusu ile kendinizi evinizde hissedeceksiniz. Resident Evil gibi hayatta kalma korkularının öncüleri daha çok aksiyon sahnelerine yönelirken, Amnesia'nın korku yaklaşımı sizi sürekli savunmasız hissettirmektir. Ve bu savunmasızlık ve gerilim hissi, Silent Hill'in aşırı korku bölgesine daha fazla giriyor.

Çevre, Silent Hill'in şehir sınırlarına uyacak kadar kasvetli. Mount Massive Asylum, tam bir kaosa düşmüş bir akıl hastanesidir, ancak psikotik hastalar hala koridorlarda dolaşmaktadır. Klişe ve aşırı işlenmiş bir bölgeye girebilir, ancak buradaki etki her şeye rağmen iyi bir şekilde uygulanmıştır. Akıl hastanesinin tam bir delilik yeri olarak tasvir edilmesi iyi zevk sınırlarını zorlasa da, garip bir şekilde etkileyici. Buradaki karakterlerin çok azı konuşur durumda, bu yüzden hikayenin çoğu belgeler ve çevrenin kendisi aracılığıyla anlatılıyor. Mount Massive ve çevresindeki ortamlar, ürkütücü ve aşağılanmış bir şekilde güzeldir, ancak çevreyle nasıl etkileşimde bulunduğunuzu tamamen düşünmenizi sağlayan benzersiz bir özellik sunar.

Mount Massive'in etrafını araştıran bir araştırmacı gazeteciyi oynuyorsunuz ve bu da silahlardan çok bir video kamera ile daha becerikli olduğunuz anlamına geliyor. Video kameranız da bir gereklilik olacak. Çünkü Mount Massive'in büyük bölümünde elektrik yok ve video kameranız gece görüşü ile donatılmış. Normalde ilginç olmasa da şaşırtıcı olabilecek grafikler, gece görüşü ile dramatik bir şekilde yeni bir filtreye kavuşuyor. Bu aynı zamanda kaynaklarınızı dikkatli bir şekilde dengelemeniz gerektiği anlamına geliyor. Gece görüşünüzün pili uzun süre dayanmayacak, ancak hastanenin her tarafına dağılmış piller bulunuyor. Olumsuz tarafı ise, bu pillerin genellikle ulaşılması zor yerlerde olması. Teknik olarak tüm çevreyi istediğiniz kadar keşfetmekte özgür olsanız da, sonuçta karanlığa girmenin riski ve ödülü ile sınırlısınız.

Bunu başarmak için sizi tamamen silahsız bırakıyor. Aslında, yolculuğunuzda karşılaştığınız dengesiz yaratıklara karşı kendinizi savunmanın hiçbir yolu yok. Bu, hayatta kalma korkusunun temeline indirgenmiş bir versiyonudur - oyunculara yalnızca saklanma veya karşılaştıklarında kaçma yeteneği sağlar. Bu, herhangi bir güç fantezisi duygusunu tamamen ortadan kaldıran cesur bir hamle ama aynı zamanda sık sık tekrarı gerektirir. Ani korkutma sahneleri, getirisi azalan bir sanattır ve Outlast, mükemmel düşman ve sahne tasarımlarını derinlemesine oyuncu eylemleri ve daha dengeli bir eğri ile dengeleme yeteneğini tam olarak sağlayamadı.

Bazı sekanslar sadece deneme yanılma gibi görünse de, elinizin altında birkaç araç bulunuyor. Nesnelerin üzerinden atlayabilme ve konteynerlerde saklanabilme yeteneği, canavarlar size yaklaştığında bir kaçış yolu sunar. Outlast, yalnızca birinci şahıs bakış açısından oynanmasına rağmen, şaşırtıcı derecede akıcı bir karakter hareketi hissine sahip. Koridorlarda koşmak, düşmanların etrafından dolaşmak ve nesnelerin üzerinden atlamak, kontrolleri ele aldıktan birkaç dakika sonra doğal olarak gelir ve deneyimi zenginleştiren bir derinlik katıyor.

Ya da hipotetik olarak bir kaçış yolu sunar. Outlast'daki canavarlar hem akıllı hem de acımasızdır. Birçok yönden, Alien: Isolation'daki uzaylı kraliçeye benzerler. Sizi bulmak için kapları açar ve mobilyaların altına bakarlar, ancak burada davranışları daha az rastgele. Çevrenin kalıplarını ve düzenini öğrenebilirseniz, her engeli etkili bir şekilde aşabilirsiniz. Kuşkusuz, bu ortamlarda ileri geri koşmak için makul bir süre harcanıyor, ancak akıllı düşman yerleşimi ve karanlık ortamların yarattığı doğal klostrofobi sayesinde, eski alanlar bile yeniden ziyaret edildiğinde korkunç hissedebilir. Hastanenin çoğunlukla zifiri karanlık iç mekânı, hikâyenin bir bölümünde tekrarlayıcı hale gelebilir, ancak işler çok yorucu hale gelmeden önce hız kazanır ve ortamlar değişir. Sonuç olarak, biraz şişirilmiş bir orta kısım, şaşırtıcı derecede heyecan verici bir finale doğru yükselir.

Outlast'ın mevcut kusurları sıkça ortaya çıksaydı, sonuç çok fazla umut vaat eden vasat bir oyun olurdu. Bunun yerine, hayatta kalmayı her şeyin üstünde tutan olağanüstü bir hayatta kalma korku oyunu elde ediyoruz. Mount Massive Asylum'un delileri hem zeki hem de unutulmaz ve içinde yaşadıkları dünya tehditkar bir hayatla nefes alıyor. Aksiyon eksikliği bazı temel oyuncuları korkutabilir ve bazı bölümler işi halletmek için tekrarlayan deneme yanılma yöntemlerine dayanır, ancak çoğunlukla içine girmesi kolay, büyüleyici ve kasvetli bir dünyadır. Temsil ve yetkilendirme eksikliğini bir hayal kırıklığı yerine bir tasarım özelliği olarak görebilirseniz, en iyi hayatta kalma korku deneyimlerinden birini yaşayacaksınız.

Artılar:

Artıları

• Akıcı ve kesintisiz navigasyon
• Mükemmel ve kasvetli korku atmosferi
• Akıllıca tasarlanmış kamera pil yönetim sistemi

Eksiler

• Biraz uzatılmış ikinci bölüm
• Başarı bazen deneme yanılmaya dayanıyor